Karanlık insanı ferahlatır mı? Ferahlatmaz mı hiç? En güzel sığınak ve dahi kuytulardır karanlıklar.
Kuranda ''bürüyüp örten geceye'' der. geceye atfedilen bu sıfat mıdır acaba insanı rahatlatan. bürüyüp örtmesi bizi kavraması, kavranmışlık hissi midir bizim sığınmak istediğimiz... ya da noksanlığımızı örtmesi midir?
Gece... karanlık olduğu için gece değil midir? ve bizler geceleri dinlenmeye geçmez miyiz? çekiliriz kendi köşemize; günün yorgunluğunu yogunluğunu atmak için geceyi isteriz.
Gece gece yürüyüşe çıkmak daha bir güzeldir bahar ve yaz aylarında... düşüncelerden sıyrılmak için yürür de yürürüz saatlerce o karanlıkta... gölgeler bizi izler biz gölgeleri... gündüzün kalabalığındaki kargaşa yoktur çünkü karanlıktır insanların bakışları üzerinize dikilmez, göremezler cisminizi, sadece varlığınızla varsınızdır karanlıkta.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder