En uzun yoldur insanın içi...

Zihnimiz ve kalbimiz binbir parçaya bölündü. 
Her tarafa yetişmeye çalışıyoruz. 

Yorgunuz, asabiyiz ve gerginiz.
Hayatın gürültüsünden birbirimizi göremiyoruz. 
Bağırıyor ama sesimizi duyuramıyoruz.
Gürültü var; bağıranların sesini duyamıyoruz. 

Bakmalı, görmeli ve seyretmeliyiz…

Seyrimizi not etmeliyiz…

Vakit daraldı çünkü ve sözler birikti.

Vakit daraldı ve söyleneceklerin çoğu henüz söylenmedi.

Durup dinlemeliyiz, 
Durup dinlenmeliyiz, 
Durup düşünmeliyiz, 
Ama durmalıyız önce. 
Durmalı, durulmalı, durulanmalıyız.
Ve içimize doğru bir yolculuğa çıkmalıyız.

Yola çıkmalı, yolda olmalı ve yol almalıyız.

Yolu bulmalı, yol olmalıyız.
Ne demişti şair:
“En uzun yoldur, insanın içi”
ömer tuğrul inançer

http://maviim.blogcu.com/en-uzun-yoldur-insanin-ici/4893123