Bugün jüri vardı okulda...
Hoş insanlarla tanıştım...
Perdenin diğer tarafında olmanın garipliği sarhoşluğunun yanında bir de yetersizlik hissi peyda olmuştu.
Karşımda öyle uzun bir yol vardı ki...
Öyle sızılı...
Öyle...
Görünce karşımdakileri...
Korktum...
Bu ara ne çok korkar oldum.
Ben bu kadar korkar mıydım sahi?
Korkmayı nasıl öğrendim...
Korkmak yakışmaz!! Müslümanım ben!! Rab var!!
" Derdimden büyük Rabbim var " benim.
Adım adım...
Yok yani... Başka yol yok. Vicdanın rahat, zevkü sefada rahat etmiyor senin... Rahatsızsın.
Rahatsız ediyorsun...
Oysa yazar "Sizi rahatsız etmeye geldim" dememiş miydi... Okumuştun hani adım adım... insan ve beşer kimdir?
Okurken... kendimi yaşantımı okuduğumu bilmeden okudum.
Sizi rahatsız etmek, edebilmek de güzel bayım!!
Zihnim çok katlı bir fabrika...
Her birinde bir köşesinde başka şey çalışıyor.
Vuruyorlar hepsi bir...
...
Söyle gönlüm!
Deki... derdin demi... sıkılman normal...
Dünyalık günde ölüm meleğinin Süleyman as. A dediği gibi... Dünyada zevkü sefalık, huzurlu bir gün... evet öyle bir gün yaratılmadı ki!!
Neyle mutmain olmayı beklersin??
Neyi umut edersin ki aksi olası şeyler seni yıkar, üzer, çırpındırır...
Ne beklersin ey gönül?
Derdin nedir?
Biliyorsun!
Uygula!
Yaşa!
Şükret!
05.01.2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder