Bir ucunda siz bir ucunda arkadaşınız, beraberce salınırdık hani.
Hoş ben pek sevmezdim kendisini yeteri kadar yükseltmediğini düşünürdüm hep yetersiz gelirdi o oyun parklarındaki tahteravalli bana.
daha yükselip seyr etmek etrafı yada dahada aşağıya çekip kendimi, yükselterek karşımdakini ucurmak isterdim. içimdeki bu hissi gidermezdi gideremezdi yetersizdi hakikaten.
Yetersiz gelirdi ya belki bi iki defa birilerine açıklama yapmamak için ısrar üzerine binmişimdir lakin ben tahteravallimi içimde oynamışım oynamalıymışımda, evet evet daha çok oynamalıymışım, salındığım dünyada ne aşağıda ne yukarıda bakmalıymışım.
Peki oynayabilmek için ne gerekiyor karşınıza ağırlığını koyabileceğiniz neyiniz var yada neyiniz olmalı. kendiniz değişiyorsunuz dünya değişiyor herşey değişirken değişmeyen hakiki bişi olmalı. doğru ya deneyleri nasıl yapar insanlar; sahih sonuç alabilmek için bir yeri sabit tutmalı bir veriyi. peki biz değişiyor dünya değişiyorken sabit ne gerçek olan tek ve bütün olan ne koyarak tartmalıyız tahteravallimiz de;
O kaynak ki umarım bizi ve bizdeki değişimi görüp pozitif mi negatif mi sonuca ulaşıyoruz elimize alıp bakabilmeyi sağlar. hataları farkedebilme yetisini kazandırır. tövbe edebilme bilinciyle af dileyip doğruya yönelme cesareti ve inancı verir.
Peki hala oynamak istemez misiniz tahteravalli?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder