''Yer yaşamak için yapılmış. Bizse yaşamak için gelmedik. Yaşamak mutluluk için yapılmış. Bizse mutluluk arayışında değiliz.'' A. Şeriati Hubut/Kevir syf 182
Nicedir o zaman oflayıp puflamak ''ama mutsuzum, huzursuzum'' deyu sızlanmak...
İçimizdeki en ufak bi iç sıkılmasını düzeltmek içindir unutmaya çalışmalar, unutuşlar...
sahi asl olanı unutmaya çabalamaktır bu çabalar, uyuşmaları başlatan... dünyaya dalmaları başlatan... Bu yüzden en büyük hatadır belkide...
Belli bir gayretin çaban vardır emeğin vardır evet, ancak bu cehalet anları bu gaflet o çabaları nötrleyebilir. Bir insan sürekli çabalamakta sebat edebilir mi?? Bana, benim nefsime öyle zor geliyor ki... Çabada sebat etmek...
Bu durum bi o kadar hayret veriyorken bana bir o kadarda bosverebilmeye meyl ediyorum inatla... Nedendir bu boşluk! Nedendir bilemedim!
Çabamdaki eksikliğedir sitemim, meylimdeki hayretimedir hayretim...
İsterken ki arzumdur korkutan,isteyebilme yüzümdür hayretim,
hiçliğimdeki boşluktur sızım, sıkıntım, dünyadaki hiçliğime özentimdir hayretim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder