Ìçten ve dıştan leylak büklümleri

Bilgi ve sürecin hazımsızlığı insanı illaki bir şeylere itiyormuş. Spor ise en güzel araçlardan birisi imiş galiba. Içinde patlayan enerjiyi dışa vurabilme sanatı. Beyin patlayacaksa bedendeki enerjide patlamalıymış gün sonunda nakavt olmuş gibi gözüksende güç ve dayanıklılık kazanmanıyormussun ki yola devam edebilesin.

Ne kadar zorlanırsak Her gün kendimizin sınırlarıyla ilgili birsey ögreniyoruz. Yapamam dedimlerimle alenen savunmasız gözgöze gelebilebiliyorum ansızın. Yüzleşmek zorunda kalıyorum yüzleşmek istemediklerimle. güvenli bölgemden ısrarla çıkmam isteniyor. ben seçmiyorum hakeza seçtigimi söyleyenler çok olsada. Yada kendilerince başkalarının seçimlerini eleştirirken dinlememek anlamamak için "ama sen seçtin" diyenler çok olsada. Neyi sen seçtin ki bende kendi yolumu seçmiş olayım "atarken sen atmadın Allah attı" diyen Enfal suresiyle cevap vermek istediklerim âh... içindeki duyguları anlamaya çalışıp susuyorum yada gülümsüyorum onların kendi iç kıvranışlarını görerek sanki... insan başkasına birseyler atmakta başkasına bakmakta ne kadar maharetli kendisinin aksine deyip geçiyorum. Vakti olan insanlar başkasının dediklerini takarmış bunuda ögretti hayat şuan ne onu bunu duyacak ne başkasına ne kendine üzülecek vaktim var. Bir yola girmisim ve koşmam düşsemde kalkıp koşmam gerekiyor. Koşanlar seyircilerin seslerini tezavûratlarını duymazlarmış... duymuyorsun.

Yolları seçmek dedik, Önce fısıltısını duyarız uzak iklimlerin diyor ya şair herşey o fısıltılarla başlıyor insanın yüreginde ama nasıl ve ne zaman bu noktaya geldi geliyor inanın bende bilmiyorum. Bir bakmışım bilmedigim okyanuslarda kah yüzmeye! Kah boğulmamaya çalışıyorum köpek balığı varmıdır korkarmıyım acaba demeye kalmıyor bir bakmışım burun burunayım bazen.

Lisedeydi galiba bir söz okumuştum bikac kez okumuştum sonra anlam verememiştim. o boş anlamsız gelen sözü şuan sanki sürekli yaşıyorum. "Öldüm der durur yine de yaşarsın." Ölüyoruz sanıyoruz ama yinede yaşıyoruz.

Spor diyecektim konu nerelere geldi. Öyle böyle şöyle işte hayat...

Ha yoruldum üzüldüm bunaldım demek şikayetçiyim demek de değil. Elhamdulillah. Bazen dinlenmek için bir tebessüm bir dua bir omuz bir kelime bir selam yetiyorda artıyor... verenlerden bin kat Allah Razı olsun. Elhamdulillah ki zorlu yolları veren Rabbim her daim sefkat eliyle böyle insanlarıda karşıma çıkardı çıkarıyor. Şimdi ben bu şevkat elini nasıl sevmeyim hı nasıl... Hamd ancak alemlerin Rabbi olan Allah a aittir. Ya Ehad ya Samed!

Posted via Blogaway