Yankıdan korkmak

Haykırasım var
Yankı yapıp bana dönmesinden korkmasam...
Koca bir boşluğa haykırsam içimdekileri
Ve birdaha asla duymasam...
Kaybolsalar... ürkütmeden beni...
Ìcimden gökyüzüne dogru uçsalar...
Ve kaybolsalar üzmeden kimseyi...
Yada...
Bilmesem dahi nereye gittiklerini bile...
Sadece salıvermenin doyumsuz boşluğunu hissetsem.
Vedasız, elvedasız bir gidiş olsa bu...
Bekletmeden beni, gözletmeden yoldan geçenleri...
Haykırsam ya seni, senden kalan herşeyi...
Koca dipsiz bir kuyuya haykırsam
Ve duymasam kendimi gerisin geri...
Sadece kaybolsalar... görünmeden izleri...
Sesimdeki sana ait seslerin ihtimalidir beni korkutan
Haykıramayışımın sebebi...
Her bir kelimede bile seni görmektir yazmayı duymayı dillendirmeyi dayanılmaz kılan...
Sussam ya sadece sussam... ve sana ait hiçbir şeyi...
Ya içimde kıvranan acı?
Susunca geçmeyen
Karanlığında boğulsa ey kuyu...
Gökyüzünde mavileşse sonsuza...
Yankındır ne susturan beni ne de haykırtan...
Sadece kıvrandıran...
Dolana kadar imtihanımın vakti...



Posted via Blogaway