Zaman

Susarak anlattım bütün gizliyi
Sakladım duygumu ben konuşarak

Bir acı tarlası sessiz yüzünde
Aşkı yürürlüğe koyma savaşı

İçimde bir düzen kaynaşmaktadır
Büyük ve çekingen bakışlarından

En iyi anlatış artık susmaktır
Anladım bunu ben seni bilince

Gel denize yaslan yalnız denize
Sırrını denizler taşır insanın

Zaman bir hızdir ve yıldızdır akan
Esneyen günler ve gece üstünden

Bir uyku bölmezse anılarımı
Korkarım çıldırtır bu hayal beni

Gözlerin ne kadar İstanbul öyle
Sebiller uçuşur parmaklarında

Ortak günlerimiz tarih şöleni
Saçlarında sayfa sayfa güneşi

İçimde bir sergi var portrelerin
Hayalim heryerde kavrar gölgeni

Aşka ve tabiata ulaştır bizi
Gel kurtar bu şehrin gürültüsünden

Terketme n'olursun bir eşya gibi
Ölümsüz bir hasret yaşarken bende

Vurulmuş bir geyiktir sensiz zamanlar
İçimin ormanı bir yangın yeri

Bir uyku bölmezse anılarımı
Korkarım çıldırtır bu hayal beni

Istırap varoluş şartımız oldu
Esef etme yasım karaymış diye

Bir yanım vahşidir ürkütür seni
Aykırı düşerim sulhçulüğüne

Bir gün deli gibi sarsarak seni
Göklerin yolunu sorabilirim

Başımı taşlara vurabilirim
Aklımdan çıkarsa anılarımız

Paramparçayım sen onar beni
Topla aynalardan eski gölgemi

Göçebe ömrümü bağla zamana
Dağılsın içimin karıncaları

Bir uyku bölmezse anılarımı
Korkarım çıldırtır bu hayal beni

Mehmet Akif Inan



Posted via Blogaway

Yorgunluk Toplumu ve Tükenmişlik

21. yüzyıl topluna verilen isim. 

'disiplin toplumundaki hastaneler, tımarhaneler, hapishaneler, kışlalar, fabrikalar ın yerini fitness salonları, bürolar, gökdelenler, bankalar, havaalanları, alışveriş merkezleri, gen laboratuvarları almıştır. ' 

'itatkar özne performans öznesine dönüşmüştür. ' 

'sınırlamaları kaldırmış ve kip olarak -ebilmek kipini almıştır. (bkz: yes, we can) ' 

(bkz: proje), 
(bkz: girişim), 
(bkz: motivasyon) dönemin kavramları. 

bu toplum; depresifleri ve mağlupları doğurur. 

performans öznesi öyle hızlı ve üretkendir ki artık, 
ilginç bir şekilde bu yapılabilirliliğin hızı, disiplin toplumundaki gerekliliği, zorunluluğu; ortadan kaldırmak yerine zorunluluğun randımanını artırır. ve süreklilik arz eder. 

alain ehrenberg e göre depresyonun kariyeri işte bu noktadan itibaren başlıyor: '' depresyonun kariyeri, toplumsal sınıflar üzerinde otoriter ve yasaklayıcı bir hakimiyet kurup her iki cinsiyete de oynamaları gereken rolü tayin eden davranış kontrolü kisvesindeki terbiye modelinin yerini, herkesi şahsi teşebbüse davet edip kişinin kendisi olmasını mecbur kılan yeni normun almasıyla başladı... depresif kişi miktar dolayısıyla harap olmamıştır. takatinin kesilmesinin sebebi kendi olmak mecburiyeti dolayısıyla gösterdiği çabadır. '' 

depresif kişi, yalnızca ve yalnızca kendini ait kılabilmek için, toplumsal buyruğu yerine getirmelidir. 

'' depresyon , geç-modern insanın kendi olmak hususundaki başarısızlığının patolojik dışa vurumudur.'' 

(bkz: yorgunluk toplumu) 
(bkz: byung chul han) * 

bu minvalde, 

hâlâ modern toplumun özgür olduğunu iddia edebilir miyiz? 

ali şeriatinin yanlış hatırlamıyorsam biz ve ikbal kitabında bir hitabı vardı. özgürlük verilmez alınır diyordu kısaca ve hapishaneden salınan özgür olduğunu sanan bir mahkumun kaçarken vurulduğu örneğini göstererek bizi ne için neden özgür bıraktılar bunu sormak gerekir diyordu. hatırlamamızı arz ederim.